Boekhandel Maas en Waal

Goed is goed en fout is fout. Zo gaat dat vaak in rechttoe rechtaan avonturenverhalen tegen een historische achtergrond. Zo niet in Verschoppelingen van Suzanne Wouda. In een boek dat nergens aan spanning inboet, krijgen de slechteriken diepte en verdienen ze sympathie.

Suzanne Wouda brengt ons terug naar 1664, Amsterdam. Daar woont Daniël – zoon van een

armoedzaaier en voddenophaler – en op het moment dat hij 11 is breekt de pest uit.

Binnen een paar weken gaat zijn babybroertje dood, sterft zijn moeder en dan zijn vader. Daniël

en Saartje, zijn blinde zusje, staan er alleen voor en leven wordt overleven. Als Saartje wordt geronseld en te werk wordt gesteld in een fabriek waar lakens worden geweven, begint Daniël zijn zoektocht. Dat lijkt onmogelijk als hij samen met de Italiaanse zwerversjongen Ciro in handen komt van een bende vol uitschot die wordt aangevoerd door een duivelse wonderdokter. Hun pad lijkt steeds verder weg van Saartje te leiden. De historische setting waarin Suzanne Wouda haar verhaal plaatst, is adequaat. Het roept niet alleen het beeld op van het leven in een grote stad in vroeger dagen, maar geeft ook geur. Je ruikt de smerigheid van het open riool, de ziekte nestelt zich in je neus. Mooi laat de schrijfster zien dat in tijden van grote nood loyaliteit een belangrijke boei kan zijn. Dat geldt niet alleen voor familie, vrienden, maar meer nog voor het uitschot, de bende die de hoofdpersoon gevangen houdt. Zware jongens, leugenaars en bedriegers, die zich in leven houden met diefstal en oplichterij. Prachtig hoe Daniël gedwongen wordt loyaal te zijn met juist hen. Dat geeft de kans om te laten zien

waarom deze mensen noodgedwongen aan de rand van de samenleving staan. Dat verleidt niet tot een makkelijk ethisch oordeel. Wouda bedient zich bij dit alles gelukkig niet van mooischrijverij. Dat zou alleen maar afleiden van waar het in dit oprechte verhaal om draait: de kracht van liefde, kameraadschap en trouw.